Naalala ko noong ako’y bata pa, pinanood ako ng aking nakatatandang kapatid ng pelikulang “The Exorcist,” na pinagbibidahan ni Linda Blair. Diyos ko, sobrang takot ako sa loob ng mga linggo. Paulit-ulit kong tinatanong ang sarili ko, “Totoo ba itong mga bagay na ito?” Ang sagot ay oo, at ito ay mas karaniwan kaysa sa iniisip nating lahat. Tinanggihan ng aking mga magulang na pag-usapan ang mga eksorsismo at maraming taon nang lumipas, narealize ko na ito ay isang ritwal na sa palagay ng Simbahan ay kung minsan ay kinakailangan. May maraming kritiko ang ritwal na ito na nag-aangkin na ito ay walang silbi at malupit, pero sino ang makapagsasabi nang tiyak? Sana’y walang ma-offend sa aking pahayag na ito. Narito ang proseso ng eksorsismo.
Ang eksorsismo ay isang relihiyoso o espiritwal na rituwal na isinasagawa upang palayain ang mga masasamang entidad, na kadalasang pinaniniwalaang mga demon o masamang espiritu, mula sa isang tao, bagay, o lokasyon. Karaniwang nauugnay ang eksorsismo sa Kristiyanong pananampalataya, lalo na sa loob ng Simbahang Romano Katoliko, ngunit may katulad na mga praktika sa iba’t ibang kultura at relihiyon. Layunin ng eksorsismo na palayain ang tinamaan na indibidwal o ang apektadong lugar mula sa impluwensya o pag-aari ng mga masasamang entidad na ito.
Bagamat maaaring mag-iba-iba ang mga detalye ng rituwal ng eksorsismo depende sa pananampalataya at tradisyon, nagbibigay ako ng pangkalahatang buod ng isang karaniwang eksorsismo sa loob ng Simbahang Romano Katoliko, dahil ito ay isa sa mga pinakakilalang anyo:
Paghahanda: Karaniwang sumasailalim sa masusing pagsasanay ang pari na mag-eeksorsismo at maaaring may mga kasamang iba, kagaya ng isang koponan ng mga taong nagsasanay, tulad ng mga layko o iba pang miyembro ng kleriko.
Pagsusuri: Bago magpatuloy sa eksorsismo, mahalaga na maingat na suriin ang sitwasyon. Maaaring isama rito ang pakikipag-usap sa tinamaan na indibidwal, pagpapatupad ng mga pagsusuri sa sikolohiya upang matiyak na walang karamdaman sa isipan, at pagkolekta ng lahat ng impormasyon hinggil sa pag-uugali, karanasan, at kasaysayan ng taong tinamaan. Nilalagyan ng malakas na diin ng Simbahan ang pagkakaiba sa pagitan ng tunay na pag-aari at mga isyu sa kalusugang pangkaisipan.
Panalangin at Pagaalay: Karaniwang nagsisimula ang eksorsismo sa pamamagitan ng mga panalangin at pagaalay, na nag-aanyaya sa kapangyarihan ng Diyos at ng Banal na Espiritu. Ito ay nagtataguyod ng espiritwal na atmospera para sa rituwal.
Tanda ng Krus: Karaniwang sinasagawa ang eksorsismo sa pamamagitan ng paggawa ng tanda ng Krus habang sinasabi ang, “Sa pangalan ng Ama, at ng Anak, at ng Banal na Espiritu. Amen.” Ito ay isang pangunahing gesto ng Kristiyanismo na nag-aanyaya sa presensya at kapangyarihan ng Banal na Trinidad.
Dasal ng Ama Namin (The Our Father): Ang Ama Namin ay isang pangunahing dasal sa Kristiyanismo na isinasambit bilang pakiusap para sa patnubay at proteksiyon ng Diyos. Nag-uumpisa ito sa mga salitang, “Ama Namin, sumasalangit Ka…”
Pananampalataya ng mga Apostol (The Apostles’ Creed): Ang Pananampalataya ng mga Apostol ay isang pagpapahayag ng pananampalataya na nagpapahayag ng paniniwala sa Ama, Anak, at Banal na Espiritu. Karaniwang isinasambit ito sa simula ng eksorsismo upang patibayin ang Kristiyanong pananampalataya. Nag-uumpisa ito sa mga salitang, “Naniniwala ako sa Diyos, Ama Makapangyarihan sa lahat, Lumikha ng langit at lupa…”
Pagpapala ng Banal na Tubig: Maaaring basbasan din ng pari ang banal na tubig, na siyang magagamit sa buong eksorsismo. Ang pagpapala ng banal na tubig ay naglalaman ng mga panalangin na nag-aanyaya sa malinis at banal na kapangyarihan ng Diyos.
Pagtatawag kay San Miguel: Karaniwang hinahanap ang tulong ni San Miguel Arkanghel para sa proteksiyon laban sa masasamang puwersa. Ang dasal kay San Miguel ay naglalaman ng mga salitang, “San Miguel Arkanghel, tanggol mo kami sa labanan. Maging aming proteksiyon laban sa kasamaan at mga silo ng demonyo…”
Awit 91: Kilala ang Awit 91 dahil sa mga talata nito na nag-aalay ng proteksiyon at kapanatagan. Ito ay minsan isinasambit sa eksorsismo dahil sa mga espiritwal na lakas nito. Isa sa mga talata ng Awit 91 ay nagsasabing, “Hindi ka matatakot sa takot sa gabi, ni sa mga palaso na lumilipad sa araw…”
Litanya ng mga Banal: Sa ilang mga kaso, maaaring isambit ang litanya ng mga banal, na nagpapakiusap sa mga iba’t ibang mga santo na tulungan sa eksorsismo. Karaniwang kasama dito ang mga pangalang mga banal, at ang tugon mula sa mga naroroon ay “Ipanalangin mo kami
Ang mga panalangin at pagaalay na ito ay naglalayong lumikha ng banal at espiritwal na atmospera, na sumisimbolo sa awtoridad ng Simbahan at sa kapangyarihan ng Diyos at ng Banal na Espiritu. Binubuo nila ang pundasyon para sa rituwal ng eksorsismo at naglalayong palakasin ang pananampalataya at determinasyon ng mga sangkot. Maaaring mag-iba-iba ang mga espesipikong panalangin na ginagamit depende sa mga kagustuhan ng ekesorsista at sa mga lokal na tradisyon sa loob ng Simbahang Katoliko.
Ritwal ng Eksorsismo: Maaaring isambit ng pari ang mga partikular na bahagi mula sa Ritwal ng Eksorsismo, isang sagradong teksto sa loob ng Simbahang Romano Katoliko. Naglalaman ito ng mga panalangin, mga salmo, at mga liturhikong bahagi na idinisenyo upang harapin at palayain ang nagmamay-ari ng entidad. Maaari ring gumamit ng pari ng tanda ng Krus at banal na tubig o basbasang langis sa panahon ng ritwal. Hindi maipapakita ang eksaktong mga teksto ng Ritwal ng Eksorsismo dahil sa mahigpit na mga batas ng karapatan sa may-ari.
Pagsusuri at Utos: Maaaring yakapin ng pari ang nagmamay-ari ng entidad nang direkta, hinihingi ang kanyang pangalan, at iniuutos na umalis ito mula sa tinamaang indibidwal o lugar. Ang bahaging ito ng rituwal ay kadalasang nagpapakita ng matinding pagtutunggalian at pag-uutos sa entidad na umalis sa pangalan ng Diyos.
Patuloy na Panalangin at Kasulatan: Nagpapatuloy ang eksorsismo sa pamamagitan ng pagsasambit ng mga panalangin, mga teksto mula sa Kasulatan, at mga pagtatawag, lahat ay layuning magpahina sa pagkakapit ng entidad sa tao o lugar. Maaaring paulit-ulit na isambit ng pari at ng kanyang mga kasamang team ang mga panalanging ito.
Pisikal na Pagsasalaysay: Sa panahon ng eksorsismo, hindi karaniwan na magpakita ang tinamaang tao ng mga pisikal na pagsasalaysay, tulad ng pamumulupot, pagsasalita ng mga wika ng mga anghel, o pag-aasal na mararahas. Itinuturing ang mga pagsasalaysay na ito bilang mga tanda ng pakikipaglaban ng entidad upang mapanatili ang kontrol.
Pagtanggi at Pag-amin: Maaaring pangunahan ng pari ang tinamaang tao sa pagtanggi sa anumang pagkakasangkot sa mga okultong gawain o makasalanan na maaaring nagdulot ng pag-aari ng entidad. Sa ilang mga kaso, ang pag-amin ng mga kasalanan ay maaaring bahagi ng proseso.
Pagtatapos: Nagpapatuloy ang rituwal ng eksorsismo hanggang sa paniniwala ng pari na napalayas na ang nagmamay-ari ng entidad o hanggang makita ang mga palatandaan ng ginhawa at kapayapaan sa indibidwal. Maaaring kinakailangan ang ilang sesyon upang lubusan na mapalaya ang tao mula sa impluwensya ng entidad.
Pagsunod-Up at Pagpapayo: Pagkatapos ng eksorsismo, karaniwang tumatanggap ang indibidwal ng pagsusuri at suporta upang matulungan silang makabalik sa lipunan at mapanatili ang kanilang espiritwal na kalagayan. Maaaring kinakailangan din ang mga pagsusuri at sesyon kasama ang pari o ekesorsista.
Mahalaga na tandaan na itinuturing na huling hakbang ang eksorsismo sa loob ng Simbahang Katoliko at isinasagawa lamang pagkatapos ng masusing imbestigasyon at pagsusuri. Inilalatag din ng Simbahan ang kahalagahan ng paghahanap ng medikal at sikolohikal na pagsusuri bago isipin na tunay na tinamaan ang isang indibidwal, dahil maraming kaso ng inaakalang pag-aari ay napatunayan na may mga medikal o sikolohikal na kondisyon. Dagdag pa rito, hindi eksklusibo sa Katolisismo ang eksorsismo at maaaring mag-iba ito nang malaki sa iba’t ibang tradisyon ng relihiyon.
