Mapanganib na Antas ng Polusyon sa Maynila

Noong unang beses akong bumisita sa Maynila, naglakad ako ng kaunti sa paligid at nagsimulang mahapdi ang aking mga mata dahil sa usok ng diesel. Ang Maynila ay isang masiglang tela na hinabi mula sa kamangha-manghang kasaysayan at katatagan, ngunit matagal na itong nakikipaglaban sa isang nakatagong kalaban – ang polusyon.

Isipin ang mga iconic na jeepney, na dating simbolo ng masiglang paglalakbay, ngayon ay nagbubuga ng usok na nagpapalabo sa enerhiya ng lungsod. Ang mismong mga daluyan ng tubig na nagpasigla sa paglago nito, ang Ilog Pasig at Manila Bay, ay nababara ng basura, isang matinding kaibahan sa buhay na minsan nilang pinagyayabong. Ang Ilog Pasig ay isang tunay na pusali na nangangamoy tuwing umaga. Dinudungisan nito ang NCR.

Ang salarin? Isang masalimuot na sapot ng mabilis na paglago, industriya, at walang humpay na pag-agos ng basura. Ang mga sasakyan, lalo na ang mga mapagkakatiwalaang ngunit lumang jeepney, ay nag-iiwan ng kanilang bakas sa hangin na ating nilalanghap. Ang mga pabrika ay nagbubuga ng mga polusyon, dinadagdagan ang di-nakikitang pasanin. Pati na rin ang mga construction sites ay nag-aambag, ang kanilang alikabok ay isang di-welcome na dagdag sa dati nang masikip na hangin. Ang Maynila ay may antas ng PM2.5 na limang beses na mas mataas kaysa sa inirekumendang antas. Ang PM2.5 ay tumutukoy sa particulate matter na 2.5 micrometro ang diameter o mas maliit pa. Ang mga particle na ito ay tumatagos sa mga baga at madalas na pumapasok sa daluyan ng dugo na nagdudulot ng matinding pinsala. Sinisira ng PM2.5 ang mga baga.

Ngunit ang polusyon ay hindi lamang nasa hangin. Sa ilalim ng ibabaw, isang iba’t ibang labanan ang nagaganap. Ang di-nalinis na dumi at basurang pang-industriya ay napupunta sa mga ilog at dagat, ginagawang anino ng putik ang buhay na tubig. Ang plastik, na minsang simbolo ng kaginhawahan, ngayon ay kumakatawan sa panganib sa buhay-dagat at isang permanenteng pahirap sa mata.

Ang mga kahihinatnan ay malayo ang nararating. Ang mga bata, matatanda, at ang mga may iniindang sakit ay siyang higit na naaapektuhan, ang kanilang mga baga ay nahihirapan laban sa usok. Ang mga sakit na dala ng tubig ay nagtatago sa ilalim ng tubig, isang palagiang banta sa mga naghahanap ng kalinisan. Ang pagbaha ay nagiging mas madalas habang ang mga baradong drainage ay umaapaw, isang masakit na paalala ng ating kapabayaan.

Ngunit, sa kabila ng lahat ng ito, may liwanag ng pag-asa. Ang espiritu ng Maynila, katulad ng kanyang mga mamamayan, ay hindi nagpapadaig. May mga inisyatibong umuusbong, isang kolektibong pagsisikap na bawiin ang sariwang hininga ng lungsod. Nangangarap ang pampublikong transportasyon ng isang malinis na kinabukasan, na may mas episyenteng mga sistema na naglalayong mabawasan ang pag-asa sa mga personal na sasakyan.

Ang paghihiwalay ng basura ay nagsasalita ng isang responsableng kinabukasan, kung saan ang plastik ay nagkakaroon ng pangalawang buhay at hindi na umapaw ang mga landfill. Ang mga berdeng espasyo, mga bulsa ng kalikasan sa gitna ng konkretong kagubatan, ay nangangakong salain ang hangin at ibalik ang katahimikan.

Para sa mga naniniwala na walang malaking problema, iniaalok ko sa inyo ang sumusunod. Sa kasalukuyan, alas-otso ng gabi sa Maynila, Sabado, at ang kalidad ng hangin ay “katamtaman”. Ang Lungsod Quezon ay nagpapakita ng mapanganib na antas ng polusyon, habang ang Pasig at Maynila mismo ay medyo mas mababa kaysa sa mapanganib. Ngayong hapon, ang tatlo ay may mapanganib na antas. Ang Sabado, ay napakaabala pa rin sa Maynila, ngunit hindi kasing abala ng isang araw ng trabaho. Ang mga pagbasa na ito mula sa Manila Air Quality ay isang babala sa ating lahat. Araw-araw, walang palya, may babala para sa porsyento ng mga Pilipino na magmask o manatili sa loob ng bahay.

Salamat na lamang at marami ang nakakaunawa sa kalagayan at ang kanilang laban para sa isang mas malinis na Maynila ay malayo pa sa katapusan, ngunit ang kagustuhang lumaban ay nariyan. Nasa kamay ng mga policymakers na gumawa ng mas mahigpit na regulasyon, industriya na yakapin ang malilinis na gawi, at mga mamamayan na pumili ng mga sustainable na kilos. Ito ay isang laban para sa kalusugan ng lungsod, kagalingan ng mga tao, at sa huli, ang kinabukasan ng natatanging lugar na ito.

Kaya, sa susunod na marinig mo ang tungkol sa Maynila, huwag lang makita ang polusyon. Makita ang lungsod na lumalaban, isang patunay sa patuloy na paghahangad ng tao para sa isang mas malinis, mas maliwanag na bukas.